Hiking z Cruz del Carmen przez Chinamadę do Punta del Hidalgo .

 

    Hiking z Cruz del Carmen przez Chinamadę 

do Punta del Hidalgo

 

     Góry Anaga to niezwykłe miejsce na Teneryfie. Powstały około 9 do 7 milionów lat temu w wyniku erupcji wulkanu. Są najstarszą częścią Teneryfy. Trasa z Cruz del Carmen do Punta del Hidalgo jest przepiękna widokowo i zdecydowanie warto ją polecić każdemu. Prowadzi początkowo przez wieczniezielone lasy wawrzynowe, a potem przez surowy i suchy obszar w okolicy wioski Chinamada. Po drodze podziwiać można rozległe widoki na Góry Anaga, Ocean Atlantycki i opadające do niego strome klify. Trasa prowadzi przez strome wąwozy, wioskę Chinamada, gdzie znajdują się domy w jaskiniach (casa cuevas) i pola uprawne. Ta trasa wędrowna o długości nieco ponad dziesięciu kilometrów i maksymalnym przewyższeniu 916 metrów. Posiada średni stopień trudności ze względu na połączenie szlaku z leśnymi ścieżkami i kilkoma odcinkami drogi asfaltowej. Trekking trwa w założeniu cztery godziny, lecz zwykle jest to uzależnione od warunków atmosferycznych. Warto zadbać o odpowiednie ubranie i stosowne do zejścia z wysokości do poziomu wybrzeża obuwie, jak również o prowiant i napoje chłodzące. W Chinamadzie jest przyjemna restauracja.

Trasa wędrówki                                         (źródło Google map).

    Szlak turystyczny Anaga łączy surową górską scenerię z interesującymi miejscami kulturalnymi. Mijając jaskinie i pola tarasowe, zobaczysz wiejskie życie w Parku Wiejskim Anaga. 

    Dojazd: trasa rozpoczyna się w okolicy punktu widokowego Mirador Cruz del Carmen. Do początku szlaku dojechać można autobusem. Z Puerto de la Cruz dojazd jest bardzo dobry. Linia 103 dojeżdża do San Cristóbal de La Laguna, a stamtąd autobusy linii 76, 77, 273, 274 i 275 odjeżdżają do Cruz del Carmen. Trasę autobusu oraz rozkład jazdy doskonale pokazują Mapy Google — dosłownie prowadzą za rękę! Dojazd z Puerto de la Cruz do Cruz del Carmen to mniej więcej 1 godzina i 30 minut.

Linia 103 - odjazdy z Puerto de la Cruz

08:10, 08:40, 09:15, 09:40, 10:15, 10:45, 11:15, 11:40

     Cruz del Carmen (N 28 04 904 // W 017 06 611). To dawna polana, na której zlokalizowano obecnie parking, punkt widokowy i obiekty infrastruktury turystycznej. Stanowi zarazem miejsce skrzyżowania szlaków. Dawniej stojący tu krzyż oddany pod opiekę Virgen del Carmen miał ponoć chronić wędrowców. 

Przy wejściu na szlak dobrze widoczne tablice informacyjne

      

    Zdecydowanie warto wybrać się na leśny spacer „Szlakiem Zmysłów”(Sendero de los Sentidos). Szlak posiada 3 warianty o czym informuje stosowna tablica przy parkingu. Jest jednym z najwspanialszych i najpiękniejszych na całej Teneryfie. To właśnie spacer nim dostarczy niezapomnianych widoków, a także pozwoli Wam zapoznać się ze świetnie zachowanym trzeciorzędowym lasem laurowym. 

 

 Mirador del Llano de los Loros

Prowadzi on przez historyczne drogi, którymi dawniej poruszali się mieszkańcy okolic Gór Anaga. 

    Nazwa „Szlak Zmysłów” pochodzi od umieszczonych przy szlaku instrukcji obrazkowych i słownych, dzięki któremu turyści mogą doświadczyć i kontemplować piękno lasu, przy pomocy wszystkich dostępnych zmysłów.

     Lasy laurowo - wawrzynowe (hiszp. Laurisilva) w Górach Anaga są ich swoistą wizytówką. Są to relikty lasów, które około 20 milionów lat temu pokrywały tereny północnej i południowej Afryki. Lasy te stanowią specyficzny dla Makaronezji las typu górskiego (międzyzwrotnikowy las mglisty). Średnia temperatura roczna utrzymuje sięna poziomie od 15 do 20ºC, a wielkość opadów osiąga 1000 mm. Liczba dni pochmurnych wynosi 95% dni latem a 50–60% dni zimą

    Spacer lasem laurowo-wawrzynowym to nie tylko wspaniała przygoda, ale także możliwość obcowania z nienaruszoną przyrodą. Szlak rozpoczyna się przy głównej drodze, tuż obok restauracji „Restaurante Cruz del Carmen” nieopodal punktu widokowego Mirador Cruz del Carmen, który przy sprzyjającej pogodzie, oferuje przepiękny widok na wulkan Teide i jego okolicę. Podczas przemierzania szlaku można wyróżnić trzy różniące się rodzajem roślinności odcinki. Na pierwszym odcinku trasy, gdzie trasa oznaczona jako PR TF10 prowadzi w kierunku Chinamady wędrówka odbywa się przez wawrzynowy las. Pogoda bywa zmienna choć w lesie jest chłodno, wilgotno i ślisko — łatwo o upadek, dlatego warto przygotować się na takie warunki i na nogach mieć buty odpowiednie w teren.    

    Na drugim odcinku las ustępuje niewielkim terenom rolnym na drodze do okolic Chinamada.Wilgotny las pozostawiamy za sobą, a przed nami otwierają się widoki na Ocean Atlantycki i północną część Teneryfy. Wędrujemy wzdłuż niskich zabudowań i pól uprawnych. Przez moment, w oddali, pojawia się cel naszej wędrówki, czyli miasto Punta del Hidalgo. Dalsza trasa prowadzi raz przez las, raz po odsłoniętym terenie. Przecinamy asfaltową drogę i ponownie wkraczamy do lasu.

  

Widok na Chinamadę w plamie słonecznej

    W lasach Anaga występuje wiele endemicznych roślin.

Ixanthus viscosus to roślina z rodziny Gentianaceae. Występuje endemicznie w lasach laurowych Wysp Kanaryjskich

Aeonium urbicum to przedstawiciel rodziny Crassulaceae występuje na Wyspach Kanaryjskich tylko na północy Teneryfy pomiędzy Teno i Anagą.

    W wiosce Chinamada robimy przerwę na posiłek. Dogodnym miejscem jest Restaurante La Cueva. Ja zamawiam ropa vieja czyli „starą szmatę”i choć nazwa potrawy nie brzmi zachęcająco, ale zaserwowana z piwem podanym w mrożonym kuflu nabiera innego wymiaru. Ropa vieja to tradycyjne danie pochodzące z wysp Kanaryjskich. Stanowi połączenie specyficznie przygotowywanego (szarpanego) mięsa wołowego z ryżem, warzywnymi dodatkami i frytkami. Z potrawą tą wiąże się jednak wzruszająca legenda o pewnym ubogim człowieku, który, nie mając czym nakarmić swojej rodziny, pociął na kawałki swoje stare ubranie. Włożył w to tyle miłości, że pocięte szmaty zamieniły się w pyszną wołowinę. Dla małżonki surówka z kurczakiem i kuflem świeżo wyciśniętego soku pomarańczowego. 

    Po posiłku udajemy się na punkt widokowy Mirador Aguaide, który zlokalizowany jest na urwistym klifie. 

Mirador Aguaide

    Z wioski, na punkt widokowy prowadzi wygodna i doskonale widoczna ścieżka wiodąca pośród endemicznej roślinności. Mimo, że odchodzimy od szlaku to wędrówka zajmuje zaledwie kilka minut i warto ją odbyć.

  Opuncja (pomarańczowe owoce) i kleinia (żółte kwiaty). Kleinia neriifolia syn. Senecio kleinia znana w języku hiszpańskim jako verode lub berode, to gatunek rośliny kwitnącej z rodziny (Asteraceae). Jest gatunkiem endemicznym dla Wysp Kanaryjskich.

       Przy drodze znajdują się słynne domy częściowo wykute w skale. W Hiszpanii takie domy (hiszp. casas cuevas) odnajdziemy w różnych regionach kraju. Przez „dach” tego domu prowadzi szlak turystyczny do punktu widokowiego Mirador de Aguaide. Wbrew pozorom współczesne domy w skale są zwykle wyposażone we wszelkiego typu udogodnienia, takie jak prąd, bieżąca woda, bezprzewodowy internet czy telewizja satelitarna. Ogromną zaletą casas cuevas jest fakt, że bez względu na to, czy na zewnątrz panuje czterdziestostopniowy upał, czy pada śnieg – temperatura wewnątrz jaskiń utrzymuje się na stałym poziomie około 18 -20°C, a wilgotność utrzymuje się na poziomie 50%. Zaletą jest nie tylko komfort pod względem temperatury, ale także korzyści zdrowotne, ze względu na panujący w środku jaskiń mikroklimat.

Domy wykute w skale (hiszp. casas cuevas) i tarasowe pola

 

Tu spotkałem Cyclyrius webbianus, który  występuje endemicznie na zachodnich Wyspach Kanaryjskich. Motyl kolonizuje prawie wszystkie siedliska otwarte i półotwarte. Spotyka się goą na skraju rozległych winnic na polach lawowych, w wąwozach (barrancos) i na terenach ruderalnych. Najczęściej  obserwowany jestw pobliżu wybrzeża do około 500m n.p.m., ale sporadycznie także na większych wysokościach.

    Po powrocie na szlak udajemy się na punkt widokowy na Roque de los Pinos skąd możemy podziwiać rosnącą na skałach sosnę kanaryjską (Pinus canariensis).

Roque de los Pinos

 

Tłumaczenie informacji z tablicy umieszczonej na punkcie widokowym:

Roque de los Pinos. 

W masywie Anaga znajduje się 17 kopuł wulkanicznych tego typu, które rozmieszczone są głównie w północnej części. Rozróżnia się różne typy morfologiczne, z których większość należy do kopuł groblowych, jak ma to miejsce w przypadku Roque de los Pinos. Te formacje skalne powstają, gdy lawa twardnieje w szczelinie, coulee, a nawet w kraterze aktywnego wulkanu. Zbudowane są ze szkieletu z bloków utwardzanych w wulkanicznym wylocie, masywniejszych niż sam stożek, a ich konstrukcja jest odporna na erozję, dzięki czemu pozostaje jako pozostałość po erodowanym stożku.

Sosna kanaryjska

Chociaż masyw Anaga znajduje się poniżej linii lasu iglastego, na słonecznym zboczu Roque de los Pinos można znaleźć niewielkie szczątki sosny kanaryjskiej (Pinus canariensis). Patrząc w prawo na szczyt, wyróżnia się charakterystyczny kształt tych okazów.

Jaravon Anaga (Cistus chinamadensis)

Roque de los Pinos skrywa również największe skupisko endemicznego dla Anagi, występującego tylko w dwóch innych enklawach masywu, to krzew o różowych kwiatach i słabo owłosionych jasnozielonych liściach. Na Wyspach Kanaryjskich występują trzy podgatunki: C.ch.ssp. chinamadensis na Teneryfie, C.ch.sp. gomerae w La Gomera i C.ch.ssp. ombriosus w El Hierro. Nazywa się je również „amagante de Chinamada”, „amagante gomero” lub „amagante herreno”.

Na liście gatunków chronionych Wysp Kanaryjskich są one sklasyfikowane jako krytycznie zagrożone (ssp. ombriosus), wrażliwe (ssp. gomerae) i ważne dla ekosystemów Wysp Kanaryjskich (ssp. chinamadensis).

     Kontynuujemy wędrówkę. Ostatni odcinek trekkingu obejmuje odcinek od Chinamady do Punta del Hidalgo i opada do poziomu morza. Według znaków, do Punta del Hidalgo mamy 90 minut.

W oddali ukazują się plantacje bananowców w Punta del Hidalgo.

 

 

 

 

      Po opuszczeniu wioski Chinamada wkraczamy na mocniej niż dotychczas eksponowany teren. Technicznie to najciekawsza część trasy — strome zejścia, zakosy, momentami luźny materiał skalny, który osuwa się spod nóg.

    Ścieżka wije się pomiędzy skąpą roślinnością a wysokimi bazaltowymi skałami. W dole doskonale widać głęboki wąwóz (Barranco del Rio).  

    Miejscami trasa jest mocno eksponowana, a ścieżka pokryta luźnym materiałe spowalnia marsz. Osoby nieczułe na ekspozycje i obyte z górami, nie będą miały tu problemów. Jednak Ula nie czuła się dobrze w stromym i eksponowanym terenie. Musiała mocno się wysilić, aby pokonać ten fragment trasy. Jak się okazało jest to mozliwe do zrobienia tylko bez nerwów i powoli (wolniej niż wskazywały znaki). Przy okazji udało się zaobserwować kolejne bardzo interesujące gatunki motyli i roślin.

Gąsienica monarcha złocistego (Danaus chrysippus).

Monarch złocisty (Danaus chrysippus). 

 

 

Skały porośnięte wilczomleczem kanaryjskim (Euphorbia canariensis)

 

 

 

     Robimy sobie przerwę na przepięknym punkcie widokowym Punta Frontera de Abajo.

Punta Frontera de Abajo

     Końcowa część wędrówki to trasa prowadząca nieosłoniętą, wąską ścieżką pokrytą sypkim materiałem. Jednak widoki na Ocean Altantycki i głęboko wycięte skały jest niepowtarzalny.

Kleinia (Kleinia neriifolia) i wilczomlecz kanaryjski (Euphorbia canariensis)

 

Po prawej Launaea arborescens powyżej na skałach wilczomlecz kanaryjski (Euphorbia canariensis)

 

Wilczomlecz Euphorbia atropurpurea

Agawa sizalowa (Agave sisalana)

    Ostatecznie zamiast po 90 minutach to po ponad 3 godzinach docieramy do pętli autobusowaej w Punta del Hidalgo, gdzie nieco zmęczeni kończymy wędrówkę.